27 اکتبر 2023- محققان در ایالت سائوپائولو در برزیل، یک هیدروژل ضد التهابی ارزان قیمت ساخته اند که در آینده می تواند به درمان ضایعات مزمن پوستی مانند مواردی که اغلب در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود، کمک کند. آنها نتایج آزمایشات حیوانی خود را در مقاله ای در مجلهBiomedicine & Pharmacotherapy ، منتشر کردند.
بر اساس گزارش فدراسیون بین المللی دیابت، برزیل با رتبه ششم در بین کشورهایی است که بیشترین موارد دیابت را دارند. بیماری دیابت به ابعاد همه گیر رسیده و پنجمین علت مرگ و میر در جهان است. حدود 17.7 میلیون برزیلی روزانه از تغییرات متابولیک ناشی از اختلال در ترشح و عملکرد انسولین، مانند نفروپاتی (آسیب کلیه)، نوروپاتی و التیام ضعیف زخم رنج می برند - تخمین زده می شود که از هر پنج دیابتی یک نفر دچار زخم های مزمن مانند زخم پا می شود.
در افراد سالم، آسیب به پوست فوراً باعث ایجاد آبشاری از وقایع می شود که منجر به بهبودی می گردد. خونریزی با تجمع پلاکت ها کنترل می شود و مکان های اتصالی را برای انعقاد و تکثیر سلولی فراهم می کند. به دنبال آن سلول های خونی جدید و رسوب کلاژن تشکیل می شود. با این حال، در افراد دیابتی، سطوح بالای قند خون (هایپرگلایسمی) تولید گونه‌های فعال اکسیژن را افزایش می‌دهد که باعث تشدید التهاب و اختلال در تشکیل رگ‌های خونی می‌شود.
هیدروژل‌های بیولوژیکی با موفقیت برای تسریع بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته‌اند و محیطی مرطوب و استریل ایجاد می‌کنند. در این مطالعه، محققان دانشگاه ایالتی سائوپائولوو دانشگاه دولتی سائوپائولو فرمولی مبتنی بر AnxA1( انکسین A1) ساختند- پروتئینی که دخالت آن در تنظیم التهاب و تکثیر سلولی در پژوهش قبلی این گروه، مشخص شد. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که این هیدروژل می‌تواند ریزمحیط زخم را تعدیل کند و به بازسازی بافت کمک کند.
اثرات درمانی هیدروژل حاویAnxA12-26 (یک پپتید سنتز شده با استفاده از اسیدهای آمینه 2 تا 26 پروتئین اصلی) در موش های مبتلا به دیابت نوع 1 القایی و ضایعات پوستی ایجاد شده با پانچ بیوپسی، مشاهده شد. با استفاده از این هیدروژل، تعداد سلول های التهابی سه روز پس از ایجاد زخم کاهش یافت. پس از 14 روز، زخم ها به طور کامل بهبود یافتند. در گروه کنترل، که شامل موش های دیابتی تحت درمان با هیدروژل فاقد این پپتید بود، التهاب حاد زخم پس از روز سوم ادامه یافت.
تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی بهبود در بازسازی بافت را به دلیل تکثیر کراتینوسیت ها (سلول هایی که نقش کلیدی در بازیابی هموستازی پوست و اپیتلیزه شدن مجدد دارند)، کاهش میزان ماکروفاژها (سلول های ایمنی که التهاب را کاهش می دهند، بقایای سلولی را پاک می کنند و ترمیم بافت را هماهنگ می کنند) و افزایش سطح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، افزایش تشکیل سلول های خونی جدید، نشان داد.
آزمایش سمیت سلولی زیست سازگاری عالی آن را نشان داد و تأیید کرد که این هیدروژل برای استفاده در درمان زخم های دیابتی بی خطر است. سونیا ماریا اولیانی، نویسنده ی آخر این مقاله، گفت: هیدروژل ما بسیار جاذب است و مقدار مناسبی از رطوبت را برای بهبود التیام زخم فراهم می کند، که در واقع سریعتر از زمانی که از این هیدروژل استفاده نمی شود، التیام می یابد. این یک گزینه موثر برای گسترش زرادخانه درمانی برای درمان زخم های دیابتی است.
از دیگر مزایای این هیدروژل، تولید آسان و هزینه کم آن است که یک عامل کلیدی در آمریکای جنوبی و مرکزی است، جایی که هزینه سالانه درمان دیابت بیش از 65.3 میلیارد دلار است.
این محصول قابلیت استفاده در سایر کاربردها را دارد. محققان هم اکنون در حال آزمایش استفاده از آن برای درمان زخم های مخاط دهان هستند.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2023-10-low-cost-anti-inflammatory-hydrogel-skin-wound.html